Osmanlının son döneminden cumhuriyete miras kalan en önemli sorunumuz koltukları işgal eden kifayetsiz kişilerin varlığıdır.
Hastalık derecesine varan bu sorunumuza bir de oturduğu koltuğun sorumluluğundan bihaber kifayetsiz muhterislerin eklenişidir. Her türlü melanetin içinde bizzat yer alıp sonra da aynı konular hakkında utanmadan sıkılmadan yargı dağıtmaya çalışan, ombudsmanlık rolüne bürünen bu kifayetsizlerin varlıkları toplumsal barışımıza da tehdit niteliğindedir. Güçlünün yanında yer almayı maharet sayıp konjonktüre göre bukalemun gibi renk değiştiren, nifak tohumları yaymayla maruf bu nobran bozmalarını günümüzde stk’larda meslek örgütlerinde kısacası hayatımızın her noktasında görüyoruz.
Camdan kulesinden başkasına kalesine taş atma ukalalığını cesaret sayan, yalan dolan iftirayı ilmi siyaset ahmaklığı kabul eden bu hastalıklı yapının hayatımızdan bütünüyle çıkmasını ümit ediyorum.
